Marine Gewoonten en Gebruiken 138-139

Marine gewoonten en gebruiken „Ja ... als ik daaraan denk!!” glunderde Van der Steng. „Laat ik vooraf zeggen, dat 't houden van reunies veel te weinig voorkomt. Je weet natuurlijk, dat de oudst bekende rêunie is, die van de opvarenden van Hr. Ms. „Medusa", welke op 11 Juli 1863 de Straat van Simonoseki in Japan forceerde. Vijfentwintig jaar later kwamen, op verlangen van Koning Willem III, de nog overlevende oud-strijders van dit oorlogsschip bij elkaar en daaruit groeide de jaarlijksche bijeenkomst, die het „Medusa-diner" genoemd werd. Voor eenige jaren legden de laatsten dier tafelronde voor goed vork en mes neer. Het voorbeeld van de „Medusa"-strijders werd helaas niet opgevolgd door opvarenden van andere oorlogsschepen. Toch waren er een jaar na den aanval in Straat Simonoseki nog vier Nederlandsche oorlogsschepen, die deelnamen aan de strafexpeditie tegen Japan van 5 tot 10 September 1864, door een internationale vloot van Nederlandsche, Engelsche, Fransche en Amerikaansche oorlogsschepen. Van ons waren dat de „Medusa", de „Metalen Kruis", de „Djambi" en de „Amsterdam". Menig oudmarineman iheeft meermalen uiting gegeven aan het verlangen om met zijn oude scheepsmakkers van „tempo doeloe" nog eens bijeen te komen. Vooral als het betrof de kameraden, die gezamenlijk aan boord van eenzelfde schip een belangrijke onderneming of reis met meer of minder goed gevolg volbracht hadden. Oudstrijders kenden we bij de marine niet meer. Althans daar spraken we nooit van, want de expedities in Indië waren geen oorlogvoering, nietwaar ? Daarom worden de jaarlijksche bijeenkomsten van de opvarenden van het fregat Zr. Ms. „Zilveren Kruis", dat van 15 Oct. 1887 tot 27 Sept. 1888 via Straat Magelhaes naar Oost-Indië ging, geen rêunies genoemd. Trouwens, als ik 't goed heb, vormden deze opvarenden in later jaren zooiets als een vereeniging, die nog schijnt te bestaan, doch waarvan sedert 1938 geen teekenen van leven, naar buiten, te bespeuren zijn. In de laatste jaren werden pogingen gedaan, rêunies te houden voor de deelnemers aan de Padir-Expeditie van 1898, althans van de opvarenden van Hr. Ms. „Van Speyk", die in 1897 naar Indië zeilde en vandaar op de „Atjeh" overgingen om aan de expeditie deel te nemen. Er is ook wel eens sprake geweest van een reunie voor de opvarenden van de „Edi", een „vierde klasser", die in 1897 in dienst gesteld werd en waarvan men in 1937 de 40-jarige indienststelling wilde herdenken, zooals dit ook gebeurde in 1938 Coen de „Gelderland" 40 jaar in dienst was. Maar de „Edi" werd eind 1910 reeds afgevoerd en naar de gouvernementsmarine overgedaan. Bijzondere gebeurtenissen zijn er van dit schip niet te melden, zoodat ik het houden van een reunie, in dit geval, wel wat ver gezocht vond. Neen, dan de reunie van de „Kortenaer" in 1935 ! Als ik daar nog aan denk ! Nu moet je weten, dat er eigenlijk geen bijzondere reden was om dit rêunie te houden. De „Kortenaer", je weet wel, een van de drie pantserschepen van 1893, het „one pipe two mast"-type, was in 1895 in dienst gesteld. Doch, de rêunie gold de reis van het schip naar West-Indië van 14 Februari tot 12 November 1914 en in het bijzonder de verrichtingen te Tampico tijdens de „vijandelijkheden" tusschen de Vereenigde Staten en Mexico. Het waren de prestige verhoudingen onder kolonel Van der Wal, die in de herinnering voortleefden en nog eens opgehaald dienden te worden, die aanleiding gaven tot dit rêunie. Van 20 April tot 29 Juli 1914 vertoefde de „Kortenaer" te Tampico of althans in de buurt daarvan, ter behartiging van de belangen der Nederlanders in Mexico. Het was een rumoerige en afwisselende tijd. Meermalen hebben Nederlanders gedurende het verblijf te Tampico schuilplaats gevonden aan boord van de „Kortenaer". Bij de ouderen onder de marine leeft deze reis naar Tampico nog steeds voort, zoodat het geen wonder was, dat de gepensionneerden, althans zij die de marine reeds verlaten hadden, behoefte gevoelden, met de toenmalige bemanning van de „Kortenaer" nog eens bijeen te komen. Dat gebeurde op 11 September 1935 en de plaats van samenkomst was... Soesterberg ! blz 138 - 139. wordt vervolgd..