
Dagorders 20 April-1929Encephalitis Lethargica
"Het voorkomen van encephalitis lethargica onder de zeemiliciens"

Dientengevolge zullen de zeemiliciens :
gedurende ongeveer een week naar huis gezonden worden, en de marinekazerne
en het logementschip Buffel ontsmet.
In den laatsten tijd zijn onder de zeemiliciens, die thans onder de
wapens zijn, drie gevallen van encephalitis lethargica voorgekomen, waarvan twee
met doodelijken afloop. Het is niet met zekerheid bekend, of de bron van besmetting
ligt in de marinekazerne of op het logementschip Buffel, waarop een
deel der miliciens is ondergebracht. De mogelijkheid bestaat ook, dat twee der
miliciens tijdens het Paaschverlof besmet zijn.
Ofschoon de geneeskundige dienst het niet waarschijnlijk acht, dat de haard der
besmetting zich in, de marinekazerne of op de Buffel alhier zou bevinden, is in overleg
met den hoofdinspecteur van de volksgezondheid in Den Haag besloten, aan te
nemen, dat de haard zich hier wél bevindt, op grond van de overweging, dat de
mogelijkheid daarvan niet is uitgesloten.

De ervaring heeft geleerd, dat verspreiding van de menschen in gevallen als deze
een gunstigen invloed heeft.(Encephalitis lethargica (epidemische slaapziekte)
is een atypische vorm van encefalitis gekarakteriseerd door hoge koortsaanvallen,
hoofdpijn, dubbelzien, vertraagde fysieke en mentale reacties en lethargie.
In acute gevallen kunnen patiënten in een coma terechtkomen.
Patiënten kunnen eveneens te maken krijgen met abnormale oogbewegingen (saccades),
gedeeltelijke verlammingen, spierpijn, tremoren, een stijve nek
en persoonlijkheidsveranderingen (psychoses).)
In de eerste helft van de 20e eeuw stierven ten tijde van de pandemie meer
dan een half miljoen mensen aan een mysterieuze slaapziekte die ‘encephalitis
lethargica’ genoemd werd. Ondanks uitgebreid onderzoek is de oorzaak
van de ziekte nog niet vastgesteld.
Dagorders 12 Dec-2017Handboek scheepsgezondheidsleer van Rochard en Bodet
"Het voorkomen van ziektes bij den zeeman"
Deze onvoldoende lucht is nog warm, vochtig, verontreinigd door
de uitwaseming van alles wat aan boord gist en door die welke eene
opgehoopte bevolking er bij voegt.’
De schrijver (Lorentz)
laat hierop volgen : ‘In de volgende regelen hoop ik aan te
toonen dat deze meening, ofschoon te algemeen bedoeld en wellicht
te somber getint, ook nu nog, waar het geldt de bewoonbaarheid
van een schip, in hoofdzaak juist mag genoemd worden.’.
Na een en ander medegedeeld te hebben omtrent de pogingen aangewend om in den toestand verbetering te brengen, en gewezen te hebben op de betrekkelijk gunstige resultaten in meer dan één opzicht reeds verkregen, zegt de schrijver :
‘Uit hetgeen hier in algemeenen zin omtrent het schip als woning
is gezegd mag, dunkt mij, besloten worden, dat uit een hygiènisch
oogpunt beschouwd, meeningsverschil omtrent de vraag : “schip of
woning aan den wal ?” zooals die o.a. te stellen is voor het tijdelijk niet voor de
vloot benoodigde gedeelte onzer Marine-schepelingen, niet bestaanbaar is.’
Handboek over scheepsgezondheidsleer van Rochard en Bodet, bepaalt:
‘Van alle beroepen die de mensch kiezen kan bestaat er geen zwaarder
en gevaarlijker dan dat van den zeeman. Het is een voortdurende
tarting van de begrippen der gezondheidsleer.
Alles is kunstmatig in zijn bijzonder beroep. De noodzakelijke
ruimte om te ademen en te leven ontbreekt hem aan boord van alle
schepen. De meest bevoorrechte geven aan hare equipages niet het
vijfde gedeelte van het luchtvolumen dat aan den wal als
onontbeerlijk wordt erkend, wil eene woning niet als ongezond
gebrandmerkt worden.

Na een en ander medegedeeld te hebben omtrent de pogingen aangewend om in den toestand verbetering te brengen, en gewezen te hebben op de betrekkelijk gunstige resultaten in meer dan één opzicht reeds verkregen, zegt de schrijver :
En aan het slot van het stuk lezen wij : ‘De principieele
vraag echter : “woning of schip”, is slechts ten nadeele van het
schip te beantwoorden.’ - Wij volstaan met deze aanhalingen, maar
het stuk is de aandacht overwaard van een ieder, die zich eenig
denkbeeld wil vormen van den toestand aan boord en niet uit
ervaring hierover kan oordeelen.
Dagorders 15 December-2017Matroos speelt verstekeling op eigen oorlogsschip
"Vermiste matroos op zijn eigen schip teruggevonden"

Na zeven dagen zoeken heeft de Amerikaanse marine een vermiste matroos op
zijn eigen schip teruggevonden, zo heeft de zeemacht gisteren meegedeeld.
Als opvarende van de USS Shiloh was de matroos vorige week donderdag
verdwenen, toen het schip ten oosten van het Japanse Okinawa in de
Stille Oceaan lag. De bemanning van het oorlogsschip ging ervan
uit dat de man overboord was gevallen.
Helikopters en vliegtuigen van de marine en van de Japanse kustwacht
kamden een gebied van 5.500 vierkante mijl uit, maar uiteindelijk werd
de matroos op zijn eigen schip gevonden. Volgens de Navy Times had
de man zich in een machinekamer verstopt.

Dagorders 16 December-2017De matroos en de filosoof
"Een lange zeereis"

Op een schip dat een lange zeereis maken moest bevond zich een filosoof als passagier.
Deze man had een groot denkbeeld van eigen wijsheid, en zag met minachting op degenen neer,
die niet zoveel gestudeerd hadden als hij en naar hij meende dus veel dommer waren dan hij.
Hij raakte op een gegeven moment in gesprek met een matroos en wilde weten
wat deze van de wetenschap geleerd had.
Dat onderzoek viel hem niet erg mee te vallen,
want hij antwoordde hooghartig: “Ik zie, vriendje,
dat je bijna niets waard bent in de maatschappij want je
schijnt weinig gestudeerd te hebben.”
De matroos antwoordde: “Ik weet zeker dat ik goed zwemmen
kan en dat komt in mijn vak heel goed van pas”.
De filosoof lachte erom en draaide de matroos de rug toe.
Een aantal dagen ging voorbij en plotseling ontstond er
een grote storm. Het schip werd hemelhoog geslingerd en
ging de ondergang tegemoet. Het liep zo vol met water,
dat zelfs toen de storm bedaard was en men het land al
in de verte kon zien, het niet meer boven water te houden was.
De filosoof die zo bleek als een doek radeloos op het dek
rondliep kwam op de matroos af en zei tot hem: “Ach, mijn vriend,
ik zie dat het schip aan het zinken is en binnen een uur ten onder zal gaan,
zodat wij de dood in de golven zullen vinden: wat kunnen wij daartegen doen,
want ik heb gehoord dat de reddingsboten al vol zitten”!
De matroos keek hem aan en zei: “Nu komt wat ik geleerd heb goed van pas;
ik zal naar het land proberen te zwemmen, maar hoe graag ik u
ook zou willen redden, ik zie geen kans u zo ver mee te slepen.
Arme man nu helpt al uw geleerde wetenschap u niet”. En zo was het ook.
De matroos wierp zich in zee, en bereikte met al zijn krachtsinspanning
al zwemmende de oever, terwijl de filosoof verdronk.

Dagorders 17 December-2017Oude Zeemansverhalen 1
"Geen verschil tussen mensen en apen in de negende en tiende eeuw"
In de negentiende en twintigste eeuw stelde men in Europa graag exotische volkeren ten toon in dierentuinen, circussen en op koloniale tentoonstellingen, ook op die te Amsterdam in 1883. En menig Nederlander in Indië zag na een paitje of twee, drie ook niet meer zo goed en sprak over de inlanders als monyet, ‘apen’. Roodbedonsde ‘mensen’? Het kan niet anders, dan moeten het wel orang oetans zijn.
Uit zeemansverhalen uit de negende en tiende eeuw,
blijkt dat het verschil tussen mensen en apen niet altijd
even scherp onderscheiden werd. Het was blijkbaar voor veel
mensen niet eenvoudig om de soorten uit elkaar te houden.
De Arabieren dachten dat de zwarten uit Afrika en de
primitieve volkeren uit Centraal-Azië geen ziel hadden.
Europeanen zouden later hetzelfde denken van de zwarten
in Afrika, wat de slavenhandel zeer vergemakkelijkte.
Het was nog in het midden van de negentiende
eeuw dat een Belgische scheepskapitein in West-Afrika een
tienjarig negerslaafje cadeau kreeg, Thuisgekomen schonk hij dat
aan.....de Zoo van Antwerpen, waar hij sindsdien de vogels
verzorgde maar tegelijk zelf als bezienswaardigheid gold.

In de negentiende en twintigste eeuw stelde men in Europa graag exotische volkeren ten toon in dierentuinen, circussen en op koloniale tentoonstellingen, ook op die te Amsterdam in 1883. En menig Nederlander in Indië zag na een paitje of twee, drie ook niet meer zo goed en sprak over de inlanders als monyet, ‘apen’. Roodbedonsde ‘mensen’? Het kan niet anders, dan moeten het wel orang oetans zijn.
Dagorders 16 December-2017Plaatjes vergroten
Dagorders 17 December-2017Oude Zeemansverhalen 2
"De vertellende kapiteins en matrozen zijn voorlopers van de latere Nederlandse en Engelse scheepskapiteins."

Op het eiland Rami, (dat is bij Sumatra) leven in de wouden naakte
mensen wier taal onverstaanbaar is, want het is alleen maar gefluit.
Zij zijn klein en mensenschuw; hun lengte bedraagt vier span,
mannen en vrouwen hebben kleine geslachtsdelen.
Hun hoofdhaar is een rood dons. Zij klauteren in bomen alleen
met hun handen, zonder hun voeten neer te zetten.
In de zee heb je daar witte mensen, die zwemmend schepen inhalen
met de snelheid van de wind. Zij verkopen amber voor ijzer,
dat zij dan in hun mond vervoeren.
Er is ook een eiland waar zwarte mensen met kroeshaar wonen,
die mensen levend in plakken snijden en opeten.

Dagorders 17 December-2017Oude Zeemansverhalen 3
"In het jaar 309 kwam een schip naar Qaqula gevaren."

Eenmaal terug van de reis vertelde de kapitein het volgende:
Iemand in Qaqula vertelde mij over een aap die verbleef in
het huis van een man die in die stad woonde.
Die man kocht vlees en bracht dat mee naar huis en gaf
de aap een teken dat hij erop moest passen. Toen kwam
er een zwarte wouw aangevlogen die voor de ogen van de
verblufte aap het vlees wegpikte.
Op de binnenplaats
van het huis stond een boom. De aap klom helemaal naar
boven en wendde zijn kont naar de lucht, met zijn
voorpoten ernaast, terwijl hij zijn kop naar beneden
liet hangen. De wouw hield dat achterwerk voor een stuk
van de hoeveelheid vlees die hij had weggepikt.
Hij stortte zich erop, maar toen greep de aap hem vast
en bracht hem naar beneden in het huis. Hij legde hem
onder een schaal die hij toedekte met een zwaar voorwerp.
Toen de huisheer terugkwam zag hij het vlees niet en ging
op de aap af om hem een paar klappen te geven. De aap liep
naar die schaal en haalde de wouw tevoorschijn.
Toen begreep de man wat er gebeurd was. Hij greep de vogel,
plukte hem kaal en kruisigde hem aan de boom.

Dagorders 17 December-2017Oude Zeemansverhalen 4
"Een oude kapitein vertelt over de stad Zafār"

De kapitein vertelde over de stad Zafār, een stad in Jemen.
Er woonde een smid die een aap
had die de hele dag de blaasbalg bediende.
Die aap bleef ongeveer vijf jaar bij hem.
Op een kwade dag had de aap genoeg van de blaasbalg en verdween stilletjes in de rimboe.
Niemand heeft de aap ooit weergezien.

Dagorders 17 December-2017Oude Zeemansverhalen 5
"Een oude kapitein vertelt over één zijner matrozen"

Een oude kapitein vertelt over het jaar 309 dat hij op zijn gezag
een matroos zijn schip liet bewaken, Nadat dat zij naar Qaqula waren gevaren.
Ze kwamen behouden aan, brachten hun waar aan land
en vervoerden een deel naar een stad op vier dagreizen
van zee. Ze trokken de boot aan land in een kleine baai
op vijf, zes dagen van Qaqula.
Ze wierpen een dam op tussen het schip en de zee, dekten
het af en zetten er palen omheen waarmee ze het stutten.
Dan vertelt de matroos: ‘Ze lieten mij achter met de nodige
leeftocht en gingen allemaal op weg naar die stad,
waar ze zouden blijven om handel te drijven.
Toen ze weg waren verscheen er een stel apen die om het schip
heenliepen en aan boord probeerden te klauteren, maar ik gooide
ze met stenen. Eén behoorlijk grote apin liet zich niet
wegjagen en zag kans via een zijkant van de boot aan boord
te komen.
Ik zat net te eten en gooide haar een stuk brood toe, dat zij opat.
Ze bleef een poosje bij me en ging toen weer van boord.
Ze bleef weg tot de avond, toen verscheen zij opnieuw met in haar
bek een tros van ongeveer twintig bananen. Ze gaf een schreeuw,
ik ging kijken en ze klom aan boord. De bananen legde ze voor mij
neer en ik at er een paar op. Daarna bleef ze bij me, en ze liep
af en aan met bananen en fruit uit dat groene dal.
De nacht bracht ze door op het schip, vlak naast mij.
Zo wekte ze mijn begeerte en ik sliep met haar.
Nauwelijks waren er drie maanden voorbij of ze werd dikker
en begon te lopen als een zwangere vrouw. Ze wees op haar
buik en zo begreep ik dat ze zwanger van mij was. Ik kreeg
het erg te kwaad en was bang voor de schande als de mannen
terug zouden komen en zouden zien wat er aan de hand was.
Uit schaamte nam ik de sloep van het schip en bevestigde er
een mast, zeilen en een anker aan. Ik zorgde voor waterzakken
en proviand, pakte mijn kleren en wat ik verder nog had en
bracht het aan boord. Ik wachtte een ogenblik af dat de apin
er niet was, ging aan boord van de sloep en voer uit, het
grote risico op de koop toe nemend. Het schip liet ik
onbemand achter. Na meer dan twintig dagen landde ik op een van
de Andamanen, nadat ik bijna omgekomen was van ellende, en ik
verbleef enige dagen op dat eiland om tot mezelf te komen.
Ik dronk van het zoete water dat daar was, at vruchten en bananen
en herstelde. Op dat eiland heb ik niemand gezien behalve een paar
vissers in bootjes die tussen de bomen aan land gingen.
Toen ging ik de zee weer op, zonder te weten waar ik terecht zou komen,
en voer ongeveer 70 zām tot ik belandde ik op een eiland dat Badfār Kalah heette.
Daar bleef ik tot ik weg kon komen naar Kalah.
Na enige tijd ontmoette ik de kapitein en de opvarenden van mijn
schip en vroeg wat hun was wedervaren. Ze zeiden dat ze naar die
plek waren teruggekeerd en aan boord van het schip een apin hadden
aangetroffen die een paar aapjes ter wereld had gebracht, met
gezichten die op mensengezichten leken, met onbehaarde borst en
met staarten die veel korter waren dan apenstaarten.
Ze hadden al gedacht dat die apin zwanger was geworden van mij en
dat ik gevlucht was in de sloep, omdat zij niets misten behalve
de sloep en mijn spullen.
Sommigen dachten dat de apin mij had gedood en dat de sloep was
gestolen door een passant of een visser; ze lieten het in het midden.
De apin en haar kroost hadden ze met stenen weggejaagd.
Ze merkten dat de matroos erg slecht zag en dat hij desgevraagd
had gezegd: ‘Ik zag zo slecht dat ik niet merkte dat ik met een
apin sliep. Tijdens mijn verblijf op zee was mijn gezichtsvermogen steeds
slechter geworden.

Dagorders 18 December-2017Oude Zeemansverhalen 6
"De hitsige matroos en de aap"

Er zijn nog meer grappige verhalen over apen.
Ik hoorde van een bereisde oude kapitein uit Isfahan
dat hij eens naar Bagdad was gegaan met een grote karavaan.
Daar was ook een jonge matroos bij, die hitsig en potent
was als een muildier.
De oude kapitein bleef ’s nachts wakker om zijn
bezittingen te bewaken en sliep alleen gedurende
de reis op zijn kameel. Op een avond toen hij als
gewoonlijk wakker lag zag hij de jongeman die op
een kameeldrijver afging en hem van achteren wilde nemen.
De kameeldrijver werd wakker, werd woedend en roste hem af
zoals een leerlooier op het leer inslaat. De jongeman ging
terug naar zijn plek, wankelend van de klappen en stompen
die had hij gekregen. Daar bleef hij een poosje, maar toen
de kameeldrijver weer in slaap was gevallen kwam hij bij en
ging weer op hem af. Toen hij wakker werd tuigde hij hem
nog harder af dan de eerste keer en de matroos ging meer
dood dan levend terug.
Toch ging hij na even te zijn uitgerust voor de derde keer
terug naar de kameeldrijver. Die ging nu als een razende
tekeer, sleurde hem van links naar rechts over de grond,
en riep uit: – Bij God, als jij hier nog één keer terugkomt
steek ik je overhoop!
Nadat ik daar een aantal malen getuige van was geweest en de
bedreiging door de kameeldrijver had gehoord kon ik hem goed
begrijpen, maar ik had het toch akelig gevonden als zo’n
jongen gedood zou worden.
Dus toen hij een beetje bij was gekomen riep ik hem bij me
en zei: – Jongen, hoe heb je dat kunnen doen, wat ik vannacht
van je gezien heb!? Je bent er nog levend vanaf gekomen, maar
de volgende keer maakt hij je af, dus houd je een beetje in!
– Beste kapitein, antwoordde hij, ik heb tegenwoordig nachten dat ik
helemaal niet kan slapen van geilheid en hitsigheid, en als ik
zo opgewonden ben is wat hij me aandoet een kleinigheid
vergeleken bij wat ik verder te doorstaan heb.
Jongen, zei ik, we zijn nog maar twee dagen verwijderd van de
Stad van de Vrede; weldra trekken we een stad binnen waar je
zult vinden wat je hitsigheid zal kalmeren.
De rest van de reis bleef ik uit medelijden maar met hem
praten om hem te kalmeren. Toen we in Bagdad waren aangekomen
maakte ik me grote zorgen om hem en dacht: Het is een vreemdeling,
hij is nog jong en nooit eerder in Bagdad geweest. Wie weet of
hij niet iemand uit de omgeving van de kalief of de ministers zal
zien die hij net zo lastig valt als hij de kameeldrijver heeft gedaan.
Dat zou zijn dood zijn! Ik verloor hem dus niet uit het oog.
Toen ik een logies gevonden had nam ik hem bij me en zodra
hij onze bagage in veiligheid had gebracht was het eerste wat me
te doen stond hem mee te nemen naar een koppelaarster om voor hem
naar een vrouw uit te kijken die zijn nood kon lenigen.
Nauwelijks liep ik met hem door een van de stegen, daar stond hij
al stil en zei tegen me: – Kapitein, ik zie net in dat venster
een gezicht zo mooi als de zon; die moet ik hebben.
Ik wilde hem ervan afhouden, maar hij ging op de grond zitten en zei:
– Dan wil ik hier sterven!
Ik dacht: Ik heb op hem gepast in de woestijn, zal ik hem dan hier
in Bagdad, de stad der verleidingen, aan zijn lot overlaten?
Toen ik hem niet kon ompraten keek ik de steeg in en zag daar
een huis dat eruit zag of er arme sloebers in woonden.
Ik klopte aan en er verscheen een oude vrouw, die ik vroeg naar
het huis waar de jongeman die vrouw had gezien.
De oude vrouw zei: – Dat is het huis van minister zo-en-zo, en de vrouw die
hij gezien heeft is zijn echtgenote. Toen zei ik tegen de jonge matroos:
– Mijn jongen, zie ervan af en ga met mij mee, dan zal ik je de meisjes
van Baghdad laten zien, want je zult mooiere vinden dan deze.
– Bij God, deze wil ik, of de dood! – Jongeman, zei toen de oude vrouw,
als ik je in contact breng, wat betaal je me dan?
De jongeman haalde prompt zijn beurs te voorschijn die hij om zijn middel
droeg en telde haar tien gouden dinars uit.
De oude vrouw was opgetogen, trok iets aan en kwam naar buiten.
Ze klopte aan bij het huis van de minister, waar een eunuch haar opendeed.
Weldra kwam ze weer naar buiten en zei tegen de matroos:– Ik heb geregeld
wat je wilde, op bepaalde voorwaarden.
– En welke zijn dat? – Vijftig mithqals voor haar, zei ze, vijf voor de
locatie en vijf voor de eunuch. Hij betaalde haar de zestig mithqals.
– Ga nu gauw naar het badhuis, hernam de oude, en trek schone kleren aan.
Tussen het late middaggebed en het avondgebed moet je hier bij mijn deur
komen staan tot je binnengelaten wordt.
De jongeman ging naar het badhuis, knapte zich piekfijn op en ging op de
afgesproken tijd bij de deur van de oude vrouw staan. De eunuch kwam naar
buiten en nam hem mee....
Hij kwam in een grote, prachtig ingerichte salon en hem werd heerlijk eten
en drinken aangeboden, waarvan hij zich bediende. Daarop begaf hij zich
naar het bed en de dame evenzo. Maar toen zij zich uitgekleed hadden
verscheen er ineens een aap van achter een gordijn, krabde de matroos en
verwondde hem aan zijn dijen en zijn ballen tot bloedens toe.
Hij trok zijn kleren weer aan, maar de drank had hem lodderig gemaakt
en hij viel gekleed en wel in slaap. De volgende morgen wekte de eunuch
hem en zei tegen hem: – Nu moet je weggaan, voordat het zo licht is
dat de gezichten te onderscheiden zijn.
Dat deed hij, treurig en bekommerd.
Die ochtend dacht de oude Kapitein: ik ga eens kijken hoe het met die matroos
is; misschien is zijn wens in vervulling gegaan en is het goed afgelopen.
Hij vond hem zittend voor de deur van de oude vrouw, zijn hoofd verstopt in zijn
halsdoek. Toen hij hem vroeg hem hoe het gegaan was vertelde hij wat hem was
overkomen
De Kapitein ging bij de oude vrouw naar binnen en vertelde haar wat er aan
de hand was; zij ging naar de dame toe om te vragen hoe dat zo gekomen was.
Zij zei: – Je moet weten, we zijn een ding vergeten, namelijk het zakje voor
de aap van de huisheer, de vergoeding waar hij recht op heeft: een zakje met
een pond suikergoed. Maar als de jongeheer nog eens wil komen vragen wij
maar de helft van wat we gisterenavond hebben berekend.
De matroos gaf de oude vrouw dus dertig dinar en kreeg de opdracht die avond
een zakje suikergoed van een pond mee te brengen voor de aap van de huisheer.
In plaats van één zakje nam hij er verscheidene mee. Hij werd weer binnengelaten
en kreeg te eten en te drinken. Toen hij naar de dame wilde gaan sprong de aap
op hem af.
Hij gooide hem het zakje met zoetigheid toe, de aap nam het aan en ging terug
naar zijn plaats. Na zijn lust te hebben gekoeld wilde de jongeman nog een keer,
maar daar kwam de aap weer. Hij gooide hem een tweede zakje snoep toe, waarop
de aap zich terugtrok.
Zo ging het een aantal malen, en toen de jongeman moe geworden was en de drank
hem slaperig had gemaakt kwam de aap zelfs naar hem toe om hem wakker te maken.
De aap nam hem bij de hand en bracht hem naar de vrouw en bewoog zijn eigen vinger
in zijn eigen hand op en neer.
De moraal van dit verhaal is dat het geven van geschenken aan bediendes tot
de gewenste resultaten leidt, ondanks de hoge heren.
Met dat gebaar van zijn vinger bedoelde de aap: Doe maar zo!
Hij liet de matroos niet slapen, maar spoorde hem aan zich uit
te leven met de dame tot het ochtendgloren.
Toen ging de matroos terug naar zijn kapitein.

Dagorders 19 December-2017Lek in gloednieuw Brits vliegdekschip van 3,5 miljard
"Britse vliegdekschip HMS Queen Elizabeth lek"

Het spiksplinternieuwe Britse vliegdekschip HMS Queen Elizabeth,
dat voor omgerekend 3,5 miljard euro het paradepaard van Britse
marine zou moeten zijn, is lek. Per uur gutst volgens Engelse
media circa 200 liter water het vaartuig binnen. Dat is naar
verluidt een gevolg van een defecte afsluiting rond een
aandrijfschroef van het schip.
Het Britse ministerie van Defensie heeft dinsdag erkend dat er
een belangrijk defect is geconstateerd tijdens het proefvaren.
Het schip, dat nog geen maand geleden in gebruik is genomen,
moet worden gerepareerd. Dat gaat miljoenen kosten, maar de
scheepsbouwers zijn daarvoor verantwoordelijk.
Het 280 meter lange schip weegt 65.000 ton. Het is het grootste
en snelste schip dat de Britten gebouwd hebben. Het kan zonder
lekkage een snelheid bereiken van zeker 45 kilometer per uur.
Het pronkstuk van de marine was eerder dit jaar negatief in het
nieuws door zorgen over het computersysteem Windows XP van het
schip, omdat dat systeem door hackers werd belaagd.

Dagorders 19 December-2017Geen echte kerstpudding meer in de Koninklijke paleizen Engeland

De Britse koningin Elizabeth doet het dit jaar wat zuiniger aan met
het jaarlijkse kerstcadeautje voor haar 1.500 personeelsleden.
De luxe kerstpudding die ze traditiegetrouw krijgen komt
voortaan van de Britse Tesco een variant van onze Jumbo.
In voorgaande jaren kon het personeel van de paleizen, de koninklijke
post en de koninklijke veiligheidsdienst rekenen op een pudding van
het chique warenhuis Harrods of de koninklijke bakkerij Fortnum & Mason.
Dit jaar komt die van de schappen van de Tesco.
De personeelsleden krijgen ook allemaal een kerstkaart van de koningin
en prins Philip. Wie al lange tijd in dienst is, krijgt
daarnaast ook vouchers.
Personeelsleden krijgen elk jaar een kerstpudding, een traditie die
door Elizabeths grootvader George V is begonnen. De pudding is een
traditioneel gerecht in Groot-Brittannië, dat vaak al maanden voor
kerstmis wordt klaargemaakt en wordt bewaard in een donkere kast.
Dagorders 19 December-2017Mysterieus gebrom uit het diepste van de aarde

Onderzoekers hebben geluidsopnamen gemaakt van een mysterieus
gebrom dat uit het diepste van de aarde komt.
Door speciale apparatuur te plaatsen op de bodem van de zee
konden de klanken worden vastgelegd. Het is al sinds 1959
bekend dat er een gek geluid uit het binnenste van de
planeet komt. Maar nu pas is het gelukt om de bromtoon op te nemen.
De wetenschappers probeerden het eerder op land, maar zelfs na
honderden pogingen leverde dat weinig op. Op de oceaanbodem was
er wel succes. De gegevens zijn al in 2013 verzameld maar het
wegfilteren van allerlei ruis nam een tijd in beslag. Nu is de
studie gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift
Geophysical Research Letters.
Mysterieus
Voor het menselijk oor is het mysterieuze geluid uit de aarde
niet te horen. Het betreft maximaal 4,5 millihertz, 10.000 keer
lager dan wat mensen kunnen oppikken.
De onderzoekers uit verschillende Europese landen gebruikten voor
hun studie elf maanden lang tientallen seismometers. Daarmee
gingen ze duizenden kilometers van de Indische Oceaan af.
Omdat het gebrom overal in het onderzochte gebied aanwezig is,
bestaat het vermoeden dat het over de hele wereld op
de zeebodem is waar te nemen.
Hoewel de wetenschappers dolblij zijn dat het is gelukt om het
geluid op te nemen, weet nog niemand waar het precies vandaan komt.
Een theorie is dat de golven in de oceaan trillingen veroorzaken
maar anderen vermoeden juist dat het gebrom het resultaat
is van stormen en turbulentie in de atmosfeer.
Dagorders 27 April-2018Geen zuivere koffie

Op zoek naar manieren om je koffie in de ochtend wat interessanter te maken? Je bent niet de enige.
Mensen voegen al jaren bizarre ingrediënten aan hun drankjes toe.
In dit artikel zullen we de raarste koffie mengsels met je doornemen die je mogelijk ook wel eens zou willen proberen.
Boter
Alhoewel de gedachte van boter in je koffie dompelen mogelijk raar is voor sommige personen,
is het een relatief populaire gewoonte. Dit ontstond allemaal toen Dave Asprey met zijn Bulletproof koffie aan kwam zetten.
Bulletproof koffie ontstond toen Asprey een heerlijk kopje jak boter thee aangeboden kreeg toen hij aan het wandelen was in Tibet.
Spoel door naar vandaag en zijn koffie met boter infusie is zowel in winkels als online beschikbaar.
Maar waarom boter? Er wordt al lange tijd gedacht dat kwalitatieve gras gevoede boter je lichaam en geest versterkt en Asprey neemt die claim nog iets verder.
Hij beweerd dat door de boter te mengen met zogenaamde ‘upgraded koffie’ (koffiebonen die schijnbaar minder mycotoxinen bevatten)
dit extra gezondheidsvoordelen biedt en ook gewichtsverlies bevordert.
Sommige personen gebruiken nu boter koffie als een vervanging voor hun ontbijt
(de vetten in de boter zou je urenlang een vol gevoel moeten geven, terwijl de koffie je mentale helderheid moet verbeteren).
Het werd zelfs populair bij atleten en sport professionals
Ondanks de populariteit vinden een hoop experts dat de claims van Asprey op z’n best dubieus zijn.
Vooral de mythe van de zogenaamde upgraded koffie is al verscheidene keren ontkracht.
En we vragen ons af, is het niet gewoon lekkerder om je koffie te drinken met een heerlijk sneetje volkoren brood met boter?
Eiwit

Dus waarom eiwit toevoegen? Nou, schijnbaar maakt het de koffie reiner door een sterkere scheiding tussen de gemalen koffie en water.
Voilà, een meer ‘zuivere’ koffie met een mooie geelachtige kleur, een dosis vetvrije eiwitten en een erg unieke smaak.
Zout
Als je ooit het slachtoffer bent geweest van de klassieke grap van het vervangen van suiker door zout,
dan heb je mogelijk een slechte herinnering aan zoutige drankjes of voedsel.
Je wilt vast niet die herinnering opnieuw ervaren, maar de waarheid is dat een snuifje zout de smaak van je koffie
kan verbeteren door de bitterheid te balanceren.
Voorstanders van zout in koffie zullen aangeven dat het vooral goed werkt bij ijs lattes, waar een beetje zout de zoetheid naar boven brengt.
Veel personen zeggen dat het een traditie is die ontstond bij de marine van de VS, waar de koffie erg slecht is.
Tom Clancy vermeldt het zelfs in zijn romans. De zout maakte schijnbaar de erg sterke koffie van de marine meer
draagbaar om te drinken en herstelde ook de elektrolyten bij de matrozen, aangezien ze erg veel zweette tijdens hun werkzaamheden.
Andere personen wijzen mogelijk naar de lange traditie van het drinken van zoute koffie in Ethiopië.
Waar het ook vandaan komt, de smaak is zeker interessant.
Haver
Probeer dit op je eigen risico. Deze variant wordt alleen maar lekker gevonden door een specifiek soort persoon.
We hebben wel van mensen gehoord die hun pap met een koffiesmaak mengen en alhoewel wij er geen fan van zijn, begrijpen we het wel.
Echter rauwe haver in je kopje koffie strooien is totaal nieuw voor ons.
Het idee is dat de hitte van de koffie de haver kookt, waardoor het een ontbijt en koffie in een wordt.
Als je dapper genoeg bent om het te proberen, dan kan je zelfs proberen om wat kaneel of suiker toe te voegen.
Het is een populaire methode onder wandelaars, backpackers en iedereen die zo min mogelijk afwas wil doen.
Maar is de afwas doen nu echt zo erg?
Kokosolie
Kokosnoot is niet zo raar om in je koffie te doen voor een unieke smaak.
Kokosnoot is zelfs een populaire latte siroop in cafés wereldwijd. Maar olie?
Wordt kokosolie niet gebruikt in conditioner en scrubs? Misschien in curry?
Maar afgezien dat het een veel voorkomend ingrediënt is in zowel schoonheidsproducten en Oosterse gerechten,
kan kokosolie je koffie lekkerder maken met een betere smaak en verscheidene gezondheidsvoordelen.
Dat is in ieder geval wat de voorstanders zeggen.
Als je minder calorieën in wilt nemen of regelmatig op de weegschaal staan, dan raden ze een lepel kokosolie
aan in je koffie om je metabolisme te versnellen, je immuunsysteem een boost te geven en je een meer energiek
gevoel te geven. Volgens ons heeft kokosolie echter wel 90% verzadigde vetten…

Nou dat waren ze. Vijf koffie toevoegingen die perfect zijn voor personen die op zoek zijn naar wat meer avontuur in hun kopje.
Heb je ervaring met deze bovenstaande ingrediënten of voeg jij iets anders vreemds aan je koffie toe? Laat het ons hieronder weten!
1 opmerking :
zou graag de locatie van de foto van een groep voor de schuur willen weten.
Ik heb van mijn vader een identieke foto maar weet niet waar hij genomen is.
Een reactie posten