|
Marine gewoonten en gebruiken
Twee officieren, een onderofficier en een 'matroos van Hr. Ms.
"Gelderland" behoorden tot het complot. Een situatieteekening werd
gemaakt om zich in de gangen en vele deuren van de Maduro-Bank
niet te vergissen; inbrekerswerktuigen werden verzameld en drie
dagen voor 't vertrek werd de "inbraak" in alle 'stilte voorbereid.
's Nachts om 12 uur vertrok de "dievenbende" van boord. De
onderofficier van de wacht, die het zaakje niet vertrouwde - geen
kip komt of gaat van boord of hij weet en ziet het - moest voor
een "speciale opdracht, die geheim moest blijven", den mond gesnoerd
worden. De sloep bracht de "inbrekers" zonder moeilijkheden aan den wal.
Daarna werden de rollen verdeeld. Twee man
vormden de knokploeg, die voor de veiligheid moesten zorgen van
de twee overigen, die de gapploeg vormden.
Over een muurtje, langs een dakgoot, over een wrakkig dak en
door een uitgesneden tochtluik werd het archief in des heeren
Maduro's domein bereikt, dat drie hoog geborgen was. De terugtocht
ging vlotter; de situatieteekening was merkwaardig juist.
Grendels en sloten aan den binnenkant van de deuren vormden
geen hindernissen. Toch had de matroos veiligheidshalve een
stevige lat van het tuitgesneden tochtluik meegenomen, om, terwij1
de anderen de deuren aan den binnenkant forceerden, .gereed te
staan een eventueelen "zwarten bewaker" van 't lijf te houden.
De "looden verrader" was in een grooten zak geborgen en hem op
den nek torsend, de anderen als voorpost en achterhoede werkende,
sleepte men 'het schegbeeld door de straten van nachtelijk Willemstad.
Totdat, op een goede honderd meter van den aanlegsteiger, de harten der vier "inbrekers"
op uiterst vermogen begonnen te kloppen. Twee Hollandsche politie-agenten naderden.... maar
reden zonder argwaan voorbij ! Aan den aanlegsteiger werd een
motorboot gecharterd, die het illustre gezelschap naar boord bracht.
Anderhalf uur had deze "expeditie" geduurd !
In de verlaten longroom werd de "looden verrader" uit den zak
gehaald, en klonk langs de officiershutten de gedempte kreet :
"De looden verrader is aan boord !" Sneller dan na het signaal
"overal" tjompte men in de hutten uit z'n kooi en sloop men haastig barrevoets naar de longroom.
Het werd een geluidlooze Indianendans
toen de nachtelijke longroombezoekers het eeuwenoude schegbeeld,
waaraan zooveel traditie verbonden is, zagen.
Toen werd de "looden verrader" langs de walegang, onder de
kooien van de slapende manschappen door, naar het kabelgat gebracht,
en onvindbaar voor elken buitenstaander opgeborgen.
De inbraak bij de Maduro's werd ontdekt. Maar de "looden verrader"
werd niet gevonden en als onschuldige kinderen wist niemand,
waar dat ding was. De "looden verrader ?" Wat is dat voor een ding ? Nooit van gehoord.
Op Zaterdag 12 Februari 1938, 's middags om half twaalf, lag
de "Gelderland" gereed en werd het signaal tot vertrek gegeven
om de thuisreis te aanvaarden. De trossen "voor en achter" werden
ingehaald. Op den wal beyond zich, zooals gebruikelijk was, een
groote menigte om het schip uitgeleide te doen.
Onder die menigte waren natuurlijk ook de heeren Maduro met familie. Een laatste
groet, een schreeuw hier, een afscheidsgroet daar; langzaam kwam
de "Gelderland" los van den wal. Plotseling ontstond onder de
Maduro's geschreeuw en geloop langs den walkant. Zij ontdekten
den "looden verrader", stevig vastgebonden tegen den geusstok, voor op de punt !
Triomfantelijk en uitgelaten over de geslaagde ontvoering, was
er groote vreugde onder de opvarenden van de "Gelderland". De eeuwenoude traditie
was voortgezet; de „looden verrader" ontvreemd en op weg naar Nederland.
In Nieuwediep is het schegbeeld op de gebruikelijke wijze, tijdens
het binnenloopen van de „Gelderland" op 18 Maart 1938 door de
marinemannen en de jutterij langs de haven verwelkomd. Nog
dienzelfden dag is de „looden verrader", gebonden aan den geusstok,
voor den boeg, met het schip de marinewerf opgegaan.
Tijdens een bezoek van de „Gelderland" aan Rotterdam, hebben
familieleden en vrienden van de Maduro's, die in Nederland studeerden,
getracht den „looden verrader" te heroveren. Een hunner
had zich als „verstekeling" aan boord begeven; van den waterkant
of trachtten twee andere jongelui met een bootje in het nachtelijk duister aan boord te komen.
Zij werden natuurlijk ontdekt.
Op 17 October 1938 vertrok de „Gelderland" weer met den „looden verrader" naar de West.
Wanneer en met welk schip zal de „looden verrader" weer in Nederland terugkeeren ?
blz 128 - 129. wordt vervolgd..
|
Geen opmerkingen :
Een reactie posten