Marine Gewoonten en Gebruiken 106-107

Marine gewoonten en gebruiken En als je toch tot de verliezende partij behoorde, dan was jouw sloep natuurlijk zwaarder, of zat er een baard aan van wel een meter lang, of... enfin, zoo was 't altijd wat ! Had je gewonnen, behoorde je tot de ploeg van de eerst aangekomen sloep, dan was je best in staat om nog eens zoo'n rondje te maken, want 't ging haast vanzelf. Vanzelf ! Ik weet er alles van ! De mooiste roeiwedstrijden waren echter die, als je op een vreemde ree lag met andere oorlogsschepen en als, naar ouder gewoonte, de uitnoodiging van schip tot schip ging voor een roeiwedstrijd „pull round the fleet" of zooals ze bij ons zeiden, „poelen rond de vloot". Wij met onze zware degelijke sloepen, die eeuwen mee moesten, hadden alleen in de Engelsche en Duitsche sloepen tegenstanders, die ongeveer evenveel van hun roeiers eischten. Maar de Engelsche en Duitsche oorlogsschepen beschikten gewoonlijk nog over racesloepen. Bij de Amerikanen of de Franschenen de Italianen hadden we met onze sloepen geen schijn van kans, zoo zwaar gebouwd waren die. Doch daar stond weer tegenover, dat de Amerikaansche, Fransche of Italiaansche roeiers in den regel veel minder uithoudingsvermogen hadden dan wij en de Engelsche en Duitsche collega's, zoodat wij altijd probeerden de baan zoo lang mogelijk gerekt te krijgen. Toen we met een internationale vloot in 1912-1913 te Konstantinopel lagen, vormde het „poelen rond de vloot" aan boord van alle schepen het onderwerp van den dag. Er lagen toen ook Russen en Spanjaarden, Oostenrijkers en zelfs een Roemeensche kanonneerboot, zoodat zoo ongeveer, met uitzondering van de Scandinavische en Zuid-Amerikaansche marines, de geheele wereldvloot vertegenwoordigd was. Zelden zag ik een spannender race van bijna 20 marinesloepen van allerlei nationaliteit, dan ter reede van Konstantinopel. Wij kregen een troostprijs ! De Spaansche roeiers raakten slaags met de Engelschen, omdat beide sloepen de bocht rond de boei te kort namen en door den zwaren, bijna zeven mijls stroom op elkaar in dreven, waarvan de Duitschers handig profiteerden. De Franschen haalden, met twee man op elke riem, den tweeden prijs. De rest had geen schijn van kans, omdat ze ver buiten den vastgestelden tijd aan boord terug kwamen. De troostprijs, die mijn maats ontvingen, was intusschen groot genoeg om alle bakken, die een of meer maats als roeier hadden afgestaan, in een fuifstemming te brengen en de geheele bemanning een gratis bioscoop-avond aan boord te bezorgen. blz 106 - 107. wordt vervolgd..