
Een van de weinige personen die tot op heden herkend is uit de speciale fotoserie is de militair met de zogenaamde Kepi. Het gaat om de Adjudant van Prins Bernhard, de Eerste Luitenant Jonkheer Ir W.G. Röell. Deze man was ook secretaris van Bernhard. Tijdens de oorlog is hij wegens illegale/spionage aktiviteiten gefusileerd door de Duitsers. Bernhard kon de terechtstelling mogelijk voorkomen maar heeft geen actie ondernomen. Veel meer hierover op internet. Deze info is ons geleverd door de Hr Robert Smits. Deze is ook de gulle gever van de prachtige en unieke special fotoserie over een oefenreis van Hr.Ms. Pantserdekschip Gelderland. Robert zelf is veel bezig met het verzamelen van Militeria. Bekijk ook eens zijn site, te vinden bovenin de linkerkolom van deze site. Over Jonkheer Ir W.G. Röell zal hier nog wat aanvullende info volgen.
Jonkheer Roëll - Amsterdammer in dienst van het Hof

Verbonden aan het Hof
Op 1 september 1934 wordt Jonkheer ir. W. G. Roëll jachtjonker van Koningin Wilhelmina, twee jaar later is Bernhard in beeld als 'vriendje' van Juliana, dochter van Wilhelmina. Roëll zou zijn baantje wel eens aan Juliana te danken gehad kunnen hebben maar daarover straks meer.
Nog voordat er sprake is van een huwelijk tussen Bernhard en Juliana wordt Roëll secretaris van de aanstaande Prins. Als de oorlog uitbreekt en de regering, Wilhelmina en de inmiddels met Juliana getrouwde Bernhard het ruime sop kiezen richting Engeland krijgt Roëll de ondankbare taak om achter te blijven en wat zaakjes voor Bernhard te regelen. Daaronder valt het beheer van de eigendommen van de Prins.
Op 1 april 1942 wordt Roëll gearresteerd door de Duitsers
omdat hij meerdere malen radiocontact met Engeland heeft gehad.
Dat dat met de Prins was heeft Roëll nooit vertelt. Op 29
augustus 1942 is hij door de Duitsers gefusilleerd in Fort
Rijnauwen bij Utrecht. Later is hij herbegraven in Garderen.
Opvallende datumHet kan toeval zijn maar drie weken nadat Roëll is opgepakt zou Bernhard vanuit de Verenigde Staten, na een bezoek aan Canada waar zijn vrouw en twee dochters verblijven, een brief aan Adolf Hitler hebben geschreven, de zogenaamde Stadhoudersbrief. Of de brief kwam niet aan, of Hitler wilde niet reageren of de brief is nooit geschreven, maar er gebeurde niets.
Pikant is dus dat Bernhard de al dan niet bestaande Stadhoudersbrief drie weken na de arrestatie van Roëll geschreven zou hebben.
Het verhaal gaat dat Roëll het bed heeft gedeeld met Juliana
voordat Bernhard in beeld kwam en dat Juliana het baantje
geregeld zou hebben voor Roëll om hem dicht bij zich te
hebben, maar de liefde waaide over. Toen was Roëll al een
zeer gewaardeerd man aan het hof en voor Juliana was er inmiddels
een andere liefde opgedoken; Bernhard.
Feit is in ieder geval dat de vrouw
van Roëll (M. Del Court van Krimpen) en Juliana goede
vriendinnen waren. Zo goed dat Juliana haar vraagt met haar mee
te gaan naar Canada tijdens de oorlogsjaren. En zo
geschiedde.

Geld beheren voor een omwenteling
Toen Roëll vast zat had Gerbrandy (op dat moment premier in
Engeland van de Nederlandse regering in ballingschap) de kans hem
te ruilen tegen twee Duitsers maar Gerbrandy weigerde om de
simpele reden dat hij niet wist wat Roëll deed. Bernhard
lichtte Gerbrandy ook niet in waardoor de ruil niet doorging met
als gevolg dat Roëll werd doodgeschoten.
De reden van Bernhards' stilzwijgen
zou gelegen zijn in het feit dat hij zijn radiocontacten met
diverse mensen in Nederland niet prijs wilde geven. Maar was het
misschien jaloezie ?
Immers, Roëll mocht niet mee naar Engeland en werd door
Bernhard aan zijn lot overgelaten, Roëll was het eerdere
liefje van zijn vrouw Juliana en zij zou hem na het
beëindigen van de oorlog zeker weer ontmoeten.
Na de oorlog had Bernhard diverse romances waaruit zeker twee,
maar zeer waarschijnlijk drie en misschien ook wel meer kinderen
zijn voortgekomen. Zo werd op 12 februari 1946 Mildred Zijlstra
geboren die door Bernhard verwekt zou zijn tijdens de bevrijding
van Nederland. Als hij gedurende de oorlog, waarin hij zijn eigen
vrouw zelden ziet, al avontuurtjes had waarvan Juliana zeer
mogelijkerwijs te horen had gekregen en de vrouw van Roël
inmiddels een Canadeze vriend had opgeduikeld, kan het denkbaar
zijn dat Juliana zich weer aangetrokken zou kunnen voelen tot
haar voormalige vriendje, Roël.
Door hem te laten vallen lostte Bernhard dit mogelijke
doemscenario op. Let wel, dit is dus een veronderstelling van De
Dokwerker, deze is niet op feiten gebaseerd.
Nog iets opmerkelijksDit is eveneens een hypothese die nergens onderbouwd wordt, ik neem deze dus volledig voor mijn rekening.
Juliana en Martine, de vrouw van Roël, zitten in Canada, de man van Juliana (Prins Bernhard) heeft de mogelijkheid regelmatig zijn vrouw te bezoeken, die gelegenheid heeft Roël niet want die zit 'vast' op Paleis Het Loo. De Duitsers vermoeden iets en pakken Roël op maar laten hem weer gaan.
Martine loopt in Canada een diplomaat tegen het lijf waarmee zij
een affaire heeft, niet zomaar toevallig want de Canadezen waken
over de veiligheid van de Koninklijke familie en de beste
vriendin van Juliana, mevrouw Martine Del Court van Krimpen, de
vrouw van Roël. Over een eventueel verdriet van mevrouw
Roël is nooit iets naar buiten gekomen, ook niet over wrok.
En dat terwijl Bernhard Roël toch in Nederland had
achtergelaten en ook geen pogingen had gedaan hem te behoeden van
de doodstraf die de Duitsers Roël hadden opgelegd. Wel is
bekend dat mevrouw Roël hertrouwde met haar Canadeze
diplomaat. Nog jaren heeft zij contact gehouden met de
Koninklijke familie, tot aan de dood van Juliana aan toe. Daarna
verwaterden de ooit zo innige contacten.
In een interview in 2009 met het Reformatorisch Dagblad zegt
mevrouw Del Court van Krimpen :
"De Duitsers fusilleerden hem (red. DD: haar man) in 1942. Dat bericht kreeg ik pas na een hele tijd. We wisten wel dat mijn man in de gevangenis in Scheveningen zat en dat de kans niet groot was dat hij het zou overleven. In die nare tijd was Juliana heel meelevend, heel begrijpend. Ze was gevoelig, echt hartelijk.'
Opmerkelijk hieraan zijn drie dingen :"De Duitsers fusilleerden hem (red. DD: haar man) in 1942. Dat bericht kreeg ik pas na een hele tijd. We wisten wel dat mijn man in de gevangenis in Scheveningen zat en dat de kans niet groot was dat hij het zou overleven. In die nare tijd was Juliana heel meelevend, heel begrijpend. Ze was gevoelig, echt hartelijk.'
- Er spreekt weinig emotie uit de manier waarop zij dit zegt, ook al is het jaren later
- Zij berustte blijkbaar al in de dood van haar man toen deze nog leefde in de Scheveningse gevangenis
- Ze hoorde pas veel later dat haar man was doodgeschoten
Dochter Renee van Jonkheer Roël en zijn vrouw is nog altijd
een van de beste vriendinnen van Koningin Beatrix. In Canada
speelden zij veel met elkaar. Mevrouw Martine Feaver-Del Court
van Krimpen overleed op 6 maart 2010 in Ottawa in het bijzijn van
haar kinderen. Haar man H.F. Feaver, de Canadese diplomaat, was
al eerder overleden.
(deze info is overgenomen van internet - De Dokwerker)
Geen opmerkingen :
Een reactie posten