|
blz 16 - 17
vervolg van blz 15
Om de torpedo op een bepaalde diepte te laten voortbewegen, dient
de diepteregelaar, welke door middel van de horizontale roeren de
baan regelt. Om te zorgen, dat de torpedo zich in een
bepaalde richting (koers) voortbeweegt, is zij voorzien van
een koersregelaar; de werking ervan berust op het beginsel van
den draaienden tol (gyroscoop).
De werking van den koersregelaar
wordt overgebracht op de verticale roeren. Verticale en
horizontale roeren zitten achter, en wel tegen de verticale en
horizontale staartvinnen. De ladingkamer vormt het voorste
gedeelte van de torpedo; deze bevat de springlading, welke bij
treffen van het doel wordt ontstoken door de pistool. Naar gelang
van het type torpedo bevat doze ladingkamer 60 tot 350 kg
schietkatoen of trotyl.
Van voren naar achteren gaande treffen we bij de torpedo de volgende deelen aan :
1 : de ladingkamer, welke de springlading bevat,
2 : de luchtkamer, welke de samengeperste lucht bevat,
3 : de geheime kamer, welke in hoofdzaak den diepteregelaar bevat,
4 : de machinekamer, welke in hoofdzaak de drijfmachine bevat,
5 : de ballastkamer, welke in hoofdzaak den koersregelaar
bevat,
6 : de staart, met voortstuwers, verticale en horizontals roeren.
De torpedo's worden geschoten vanaf onderzeebooten,
torpedobootjagers en torpedobooten. Vanaf de onderzeebooten
geschiedt dit uit buizen door middel van samengeperste lucht.
De torpedobooten en torpedobootjagers lanceeren de torpedo's uit
kanonnen, door middel van lucht of buskruitpatronen. De buizen
zijn in het algemeen vast in de onderzeebooten gebouwd, terwijl
de kanonnen draaibaar op pivots zijn opgesteld.
Voor oefeningsdoeleinden worden torpedo's gebruikt, welke voor eene
zoodanige diepte worden ingesteld, dat zij onder het doel
doorgaan. De ladingkamers met springladingen
(gevechtsladingkamers) worden daarbij vervangen door zoogenaamde
schokladingkamers, welke met kurk zijn gevuld. Voor
controleschoten of inschieten worden ladingkamers gebruikt, welke
voorzien zijn van een indicateur.
Een torpedo, welke voor
oefening of controle wordt gelanceerd, heeft aan het einde van
haar baan drijfvermogen, zoodat zij aan de oppervlakte komt
drijven en opgepikt en aan boord kan worden genomen.
Gevechtsklare torpedo's behooren bij niet treffen van het doe!
aan het einde van haar baan te zinken.
De torpedo's worden in
hoofdzaak behandeld door torpedomakers. Als regel zijn ze in een
magazijn opgeborgen op stellingen gereed voor het gebruik. Het
voornaamste onderhoud en de herstellingen worden uitgevoerd
in de torpedo-ateliers (werkplaatsen).
MIJNEN
Bij de Koninklijke Marine zijn verschillende soorten mijnen in
gebruik. In hoofdzaak onderscheidt men mechanische mijnen en electrische mijnen.
Alle mijnen bestaan :
1 : uit een bol, waarin de springlading en het ontstekings
mechanisme is opgesteld;
2 : uit een anker, waarin opgesteld een kabeltrommel met kabel en
een inrichting om de mijn op een vooraf in te stollen diepte te
verankeren. De kabel is met haar eene uiteinde opgesloten aan den bol.
vervolg op blz 18 - 19 in de rechterkolom
|
blz 18 - 19
De mijnen worden gelanceerd vanaf speciaal daarvoor
ingerichte mijnenleggers en vanaf onderzeebooten. Een mijn wordt
vanaf een mijnenlegger te water geworpen, waarbij de bol op
het anker ligt. De bol blijft drijven. Het anker zinkt en de
kabel loopt van den kabeltrommel.
Een lood hangt onder
het anker aan een loodlijn, welke een lengte heeft gelijk aan
de gewenschte diepte, waarop de mijn onder de oppervlakte
van water moet liggen. De loodlijn moet dus vooraf op lengte
worden gemaakt, waarvoor stukken van 1/2, 1 en 2 m, voorzien van
schalmen, aan boord aanwezig zijn.
Het lood komt dus het eerst op
den bodem. Doordat de loodlijn dan slap komt te staan, valt een
pal in, waardoor de kabeltrommel niet verder afloopt en de bol
mede onder water wordt getrokken en op de gewenschte diepte komt te liggen.
De onderzeebooten hebben speciale mijnen. Deze vallen
met bol en al op den bodem. De bol drijft na eenigen tijd op.
Passeert de mijn de ingestelde diepte, dan wordt de kabel vastgeknepen.
De mechanische mijnen hebben een slinger, welke door
den schok bij de aanvaring uit haar middenstand wordt gebracht,
waardoor een schokstang in de springlading vliegt en deze ontsteekt.
De electrische mijnen hebben aan den buitenkant
stoothoorns waarin een glazen buisje met chroomzuur. Wordt de
mijn aangevaren, dan verbuigen een of meer stoothoorns, de glazen
buisjes breken, waardoor de vloeistof in een element komt.
Hierdoor loopt een stroom door een gloeiingpatroon, waardoor de
springlading ontstoken wordt.
Alle mijnen hebben een
veiligheidsinrichting zoo, dat zij ongevaarlijk zijn,
wanneer zij binnenboord staan en wanneer zij, na gelanceerd te
zijn, van den ankerkabel los slaan.
Somtijds worden de mijnen, wanneer zij in een rij gelanceerd worden, op, afstand gehouden door den seriekabel. Dit is een kabel waarin om de 10 m een looden knoop is gesplitst. Wordt een versperring gelegd, dan wordt eerst een voorloop van den seriekabel verankerd. Daarna wordt de seriekabel in de seriekabelklem, welke vastzit aan het anker, gelegd en de klem gesloten. De knoop kan dan door het oog van de klem passeeren.
Ligt de mijn eenigen tijd te water, dan springt een
pal van de klem in, waardoor het oog tot de helft verkleind
wordt. De knoop kan dan niet meer passeeren en de mijn ligt
tusschen 2 knoopen vast. De seriekabel is ook van nut bij het
lichten der mijnen.
DIEPTEBOMMEN EN DIEPTE BOMMENWERPERS.
De dieptebom is een cylindrisch lichaam, gedeeltelijk gevuld met
trotyl en voorzien van een afvuur-inrichting, welke, nadat de bom
te water geworpen is, deze op een van tevoren bepaalde diepte tot
ontploffing brengt. Het gewicht compleet bedraagt ongeveer 195
kg, dat van de lading ongeveer 135 kg. Deze bom is in het
bijzonder bedoeld als wapen tegen onderzeebooten. Zij wordt
te water geworpen door middel van den dieptebommenwerper of
langs een goof. De dieptebommenwerper is een snort mortier, welke
vast aan dek is opgesteld.
vervolg op pag 19 -20
|
Geen opmerkingen :
Een reactie posten